Veda Etmek

Vedaları hiç sevmem…Gönlüm Elveda demeye hiç razı olmaz, içim cız ederken hemen vazgeçmeyi düşünürüm; ne olur ki vazgeçsem, verdiğim karardan caysam…

İnsanlar veda etmek zorunda olduğunu şeyden, tam gitme An’ nın da vazgeçmek ister, yeniden başlamak yeniden inşa etmek ister çünkü yaşadığı güzelliklerin bir An’ da yitip gitmesini istemez. Biraz daha kalmak için vazgeçip olana sarılmayı tercih eder. Alışmışızdır nasıl başladı, nereden çıktı derken bir sürü güzel An biriktirmiştir. Kendi düşüncelerimiz, hissettiklerimiz ve aklımız ile anlamlandıramadığımız, sanki çok eskiden beri varmış gibi hissettiğimiz bu bağ ile tuhaf bir biçimde yeniden karşılaşmışızdır ve bu bağ git gide bizi içine çekmeye devam etmektedir.

Öte yandan bazı zamanlar yaşadığımız ve bağ kurduğumuz duyguların sürmesini istesek de kalbin evet dediğine, akıl hayır demektedir. Tek seçeneğin gitmek olduğunu bilsek bile defalarca geri adım atarız. Peki bu bir çeşit sahip olma içgüdüsü müdür, korkaklık mıdır, zaaf mıdır, alışkanlık mıdır? Yoksa günümüz insanlarının sorunu olan yalnızlığı dindirememek midir? Neden içimizdeki ses, gitmenin en doğru seçenek olduğunu, yola devam etmemiz gerektiğini söylese de bunu yapamayız. Nerden biliriz daha iyisinin olmayacağını, kim söylemiştir?

Kısa süre öncesine kadar hiç tanımadığımız insandan, bilmediğimiz şehirden, yaşamadığımız yerden vazgeçememek ve gidememek…Gerçekten alışkanlık dediğimiz şey hayatımızda yaşadığımız her bir durumu kapsıyor mu?

Bu yüzden mi söylemiş Hz. Mevlana şu sözü;
Düşüncelerine dikkat et, davranışların olur,
Davranışlarına dikkat et, alışkanlıkların olur,
Alışkanlıklarına dikkat et, karakterin olur,
Karakterine dikkat et, kaderin olur…

Belki de bir yanımızın kabul etmediği her duyguya veda etmek en doğru seçenektir. Çünkü böyle zamanlarda kalp ve akıl aynı An’ da karar verememekte, ikisi arasında ki mesafe gittikçe açılmaktadır. Bunun sonucunda yaşanacak farklı sıkıntılar ile başa çıkmak daha zor olacaktır. Samimiyet duygusu azalacak ve yaşamak istediklerimizi özgürce ve doyasıya yaşayamayarak rol yapmak zorunda kalacaksak, içimizden gelen sese kulak vermeli daha fazla An’ lar biriktirmeden veda etmeliyiz belki de. Elveda diyebilmek daha yakışır bir davranış olacaktır belki. Evet bir süre çok canımız yanacaktır, özlemek ve bir daha o bağın verdiği sıcaklığı yaşayamamak çok acıtacaktır ama teşekkür edip vazgeçebilirsek başka bir sürü güzel An’ lara kavuşacağızdır.